نامادری-ناپدری کودک ناتنی بودن، عشق یا مراقبت؟

نامادری/ناپدری کودک ناتنی بودن، عشق یا مراقبت؟

خانواده ناتنی با خانواده اصلی متفاوت است. در این خانواده شانس عشق و زندگی خانوادگی پیدا می کنید ولی با مشکلات متعددی هم روبرو خواهید شد. در خانواده ناتنی پایه های ارتباطی با خانواده اصلی فرق دارد. همسران رابطه ای مساوی در ارتباط با کودک ندارند.
یکی والد تنی و دیگری والد ناتنی است. وقتی در رابطه ای با کودک ناتنی وارد می شوید، سردرگمی امری طبیعی است. آیا باید از اول مانند یک والد واقعی رفتار کنید؟ یا به خود زمان دهید تا ببینید کارها چطور پیش می روند؟ راه حل مستقیمی وجود ندارد و بر اساس شرایط استراتژی های متفاوتی باید منظور شود.........
چالش اصلی پدر/مادر ناتنی شدن ورود به خانواده ای است که همه همدیگر را می شناسند و شما جدید هستید و ممکن است کمی احساس تنهایی و دور بودن کنید. ممکن است کودک ناتنی شما را دوست نداشته باشد، با شما احساس راحتی نکند، از شما خجالت بکشد یا شما را نادیده بگیرد. شاید کنار آمدن با این موضوع و پیدا کردن راهی برای ارتباط گرفتن با کودک سخت باشد.
شما مجبورید با واکنش های منفی یا بحران هایی که والد دیگر کودک ناتنی ایجاد می کند، کنار بیایید. اگر والد دیگر کودک ناتنی نخواهد شما در زندگی کودک او باشید، این بر نحوه رفتار کودک با شما تاثیر می گذارد.
اگر خود شما کودکی داشته باشید، ممکن است به او بیشتر محبت کنید یا اگر همسر شما توجه لازم به کودک شما نداشته باشد، احساس غمگینی نمایید.


ممکن است شما و همسرتان روش های متفاوت و انتظارات مختلفی درباره والد بودن داشته باشید، شما باید با همسرتان در مورد مشکلات مختلف کنار بیایید و تفاوت هایتان را حل کنید.
ممکن است تحت فشار باشید که نقش خاصی را به عهده بگیرید، مثلا مادران ناتنی نقش مراقب را به عهده می گیرند و پدران ناتنی مسئول وضع قوانین و محدودیت ها می شوند.
همسر سابق همسرتان اگرچه نخواسته و خودش را با همسرش وفق نداده است ولی اگر پای زن جدیدی به زندگی باز شود، نمی خواهد این زن بر کارهای فرزندانش نظارت کند و تاثیر بگذارد.

یکی از سخت ترین نکات در خانواده هایی که پدر یا مادر ناتنی به تازگی در آن وارد شده، انضباط است. چه کسی در خانه قوانین را وضع می کند؟ چه کسی بر قوانین تاکید دارد؟ چه کسی هزینه های زندگی را پرداخت می کند؟ ناپدری/نامادری ها به سادگی به والدین مستبد تبدیل می شوند، یک والد خشن. شما نباید به این نوع والد تبدیل شوید. پس چه کارهایی انجام دهیم و چه کارهایی انجام ندهیم؟
کودکان ناتنی مرزهای خانواده جدید را بررسی می کنند و دوست دارند برخی اهرم های فشار را بدست بگیرند. در رابطه والد-فرزندی ناتنی سخت گیری و اقتدار بدون عشق وعلاقه به شدت مسموم کننده است. ناپدری/ نامادری باید قبل از اصلاح رفتارهای کودک، تمرکزش را به ایجاد ارتباط متمرکز نماید. ناپدری/ نامادری باید اکثر کارهای انضباطی و فشاری را به والد بیولوژیک بسپارد و خودش بر ایجاد ارتباط با کودک ناتنی متمرکز شود.
با همسرتان صحبت کنید. در مورد چیزهایی که مفیدند و چیزهایی که بی فایده اند، با همسرتان صحبت کنید. بخاطر داشته باشید که شما از دو خانواده با دو فرهنگ متفاوت هستید و موقعیت های متفاوتی در خانواده دارید. وظیفه شما موافقت کامل با یکدیگر نیست.
وظیفه شما مراقبت کردن و صادق بودن با یکدیگر علی رغم تفاوت های موجود است. درارتباط بودن با همدیگر نیازمند زمان و صحبت کردن است. در مشکلات با هم همراه باشید و در سختی ها به یکدیگر کمک کنید.
با همسرتان صحبت کنید و سوالات زیر را بپرسید:
- از من می خواهی چه نقشی برای کودکت داشته باشم؟
- من چه کارهایی باید انجام دهم؟ چه کارهایی نباید انجام دهم؟
- از کجا بفهمم که کارها درست پیش می رود؟
- چطور به هم دیگر، بدون اینکه موضوع را شخصی کنیم، نقطه نظرات خود را بگوییم؟
شما می توانید در مورد سطح مشارکتی که دوست دارید و در آن احساس راحتی می کند هم با یکدیگر صحبت کنید.

تغییرات زیادی بوجود نیاورید. طلاق، تجدید فراش، خواهر برادرهای جدید، خانه جدید و علاوه بر همه اینها قوانین جدید قابل تحمل نیست. توجه کنید که کودک تغییرات زیادی را تجربه کرده است، با یک لیست از چیزهایی که باید مرتب شوند و کارهایی که برای این مرتب کردن لازمند، وارد خانواده نشوید. اگر اینکار را انجام دهید، کودک فکر می کند که شما می خواهید همه اتفاقات و تصاویر موجود از قبل و همه خاطرات والد غایب را پاک کنید. در عوض به خانواده فرصت بدهید که آرامش پیدا کند و با شرایط جدید زندگی هماهنگ شود. سپس سعی کنید تغییرات را یکی یکی در طول زمان انجام دهید و بخاطر داشته باشید که همه اعضای خانواده باید با یک تغییر کنار بیایند، سپس تغییر بعدی شروع شود. تحقیقات نشان داده است که خانواده های ناتنی برای رسیدن به شرایط خانواده های تنی نیاز به 4 تا 7 سال زمان دارند.
با سرعتی که مناسب کودک ناتنی شماست، چیزها را بپذیرید. انتظار بروز عشق و علاقه فوری بین خودتان و کودک بویژه در روزهای اول حضورتان در خانه نداشته باشید.
یک سطح اولیه احترام متقابل بین خود و کودک ناتنی قرار دهید. شما نمی توانید کودکان را وادار کنید که ناپدری/نامادری خود را دوست داشته باشند ولی باید حد مشخصی از احترام را رعایت کنند. والد تنی باید به کودک توضیح دهید که احترام به ناپدری/نامادری به معنای احترام به اوست. والد تنی باید به وضوح تفاوت بین دوست داشتن و احترام گذاشتن را برای کودک توضیح دهد. او باید انتظارات خود از برخورد کودک با ناپدری/نامادری را برایش توضیح دهد. والد تنی می تواند به کودک بگوید که نیازی نیست ناپدری/نامادری اش را دوست داشته باشد ولی باید رفتار شایسته ای با او داشته باشد. ناپدری/نامادری هم باید انتظارات اولیه و ابتدایی خود را به کودک بگوید.

کودک را تنبیه نکنید. حتی اگر به تنبیه بدنی اعتقاد دارید، هیچ وقت نباید کودک ناتنی را تنبیه کنید. همیشه مانع از دست دادن آرامش و کتک زدن، ناسزاگویی و از دست دادن کنترل خود شوید. از دست دادن کنترل و نداشتن آرامش و تنبیه بدنی باعث ایجاد خاطرات دردناکی می شود که تا پایان عمر همراه کودک خواهد بود و شانس اعتماد متقابل و احترام را کاهش می دهد.
اگر فکر می کنید به شدت عصبی شده اید از محل دور شوید و رفتارهای نادرست او را به والد تنی گزارش کنید. تا در صورت نیاز توبیخ توسط والد تنی انجام شود.
مسئول نظم و انضباط خانه نباشید. همه محققان بر این عقیده اند که ناپدری/نامادری ها نباید مسئول اصلی نظم خانواده باشند. علی رغم نیاز کودک ناتنی و شیوه طبیعی والد بودن، ناپدری/نامادری هایی که رفتار مستبدانه و خشن دارند، با شکست روبرو می شوند. متاسفانه این روش باعث ارتباط ناسازگار با کودک می شود. تا زمانیکه ناپدری/نامادری با کودک رابطه خوبی پیدا نکرده باشد، کودک او را به عنوان منبع قدرت نمی بیند و در مقابل قوانین و انضباطی که او وضع می کند، مخالفت و مقاومت نشان می دهد. این رفتار زندگی را برای ناپدری/نامادری دشوار می سازد. شما می توانید قوانین را برای کودک توضیح دهید و رفتار نادرستش را به والد تنی گزارش کنید ولی نباید توبیخ عدم اجرای قوانین را به عهده بگیرید.
شروع به شناخت کودک ناتنی خود کنید. اگر می توانید قبل از زندگی با هم شروع به شناخت کودک ناتنی خود کنید. می توانید با هم بیرون بروید، یا فعالیت هایی مثل قدم زدن، کتاب خواندن، تلویزیون دیدن انجام دهید. یا به انجام تکالیف او کمک کنید، او را با ماشین خودتان به خانه دوستانش برسانید. می توانید از همسر خود در مورد علائق و نیازهای کودک سوال کنید و چیزهایی که دوست ندارد را پیدا کنید.
زمانی را برای شناخت کودک ناتنی خود اختصاص دهید، با هم فعالیت های شانه به شانه انجام دهید. مانند دویدن آرام در کنار دریاچه، در پارک جنگلی، تیراندازی با تفنگ ساچمه ای، تماشای یک شوی تلویزیونی مورد علاقه کودک یا خرید کردن از جمله این کارها می تواند باشد. بسیاری از کودکان ناتنی بخصوص آنهایی که در سنین نوجوانی هستند، علاقه ای به نشستن رو در رو و صحبت برای شناسایی یکدیگر ندارند. در عوض شما باید از طریق به اشتراک گذاشتن تجربه ها و اتفاقاتی که به شما شانس طبیعی شناخت همدیگر را می دهد، به رابطه دوستانه دست پیدا کنید. اگر ممکن بود، فعالیتی را انتخاب کنید که هیچ والد تنی با کودک انجام نمی دهد تا رقابتی در اجرای فعالیت با والد تنی ایجاد نشود. مثلا اگر کودک بسکتبال دوست دارد و پدرش فوتبال دوست دارد و مادرش علاقه ای به هیچ فعالیت ورزشی ندارد، بازی بسکتبال بیشترین شانس شما برای ارتباط با کودک است.
اهرم فشار نباشید. اگر چه برایتان بهتر است نقش کمربند ایمنی و مراقب انضباطی کودک را انجام ندهید، ولی این به معنای عدم مشارکت در امور نیست. والد تنی باید حرف نهایی را بزند ولی والد ناتنی هم باید در امر تربیت مشارکت داشته باشد. اگر همسر شما یک والد آسان گیر یا بسیار سخت گیر است ، باید در مورد چیزهایی که باید انجام دهید و نباید انجام دهید تصمیم بگیرید. اگر کودک به شما احترام نمی گذارد، به او نشان دهید که در صورتیکه رفتار محترمانه و مودبانه ای داشته باشد، او را به تمرین رانندگی می برید، برایش دسر درست می کنید، غذای مورد علاقه اش را در شام درست می کنید. توجه شما به کودک نباید به گونه ای باشد که شما بعنوان خدمه خانه محسوب شوید. هدف والد ناتنی مقتدر بودن، همراهی با عشق و مهربانی، انتظار بلوغ فکری و رفتاری و درخواست های واقعی از کودکان است.
مقتدرانه رفتار نکنید. کودکان کم سن تر و زیر 5 تا 6 ساله اقتدار یک والد ناتنی را در خانواده راحت تر می پذیرند. کودکان سنین دبستان و نوجوانان معمولا در مقابل رفتار مقتدرانه واکنش نشان می دهند.
اگر زمان صرف کنید، حامی کودک باشید، نقش والد مقتدر را به عهده نگیرید، بعد از یک تا دو سال این علاقه بوجود می آید.کافی است کسی باشید که کودک بتواند به شما تکیه کند و هر هفته برنامه مشخصش را اجرا کند. بردن کودک به ورزشگاه در روزهای تعطیل یکی از این کارهاست. این موضوع به کودک شانس شناختن و اعتماد به شما را می دهد.
وقتی شما و کودک ناتنی با هم راحت باشید، می توانید به مرور و در صورت تمایل خودتان، همسرتان و کودک ناتنی نقش های بیشتری از والد بودن را به عهده بگیرید.
بهترین کار برای والد ناتنی پیشرفت آرام آرام است. مقتدر نباشید، دوست باشید. از کودک و همسرتان حمایت کنید. به این ترتیب دل همسرتان را به دست می آورید و کم کم عشق و احترام کودک را هم بدست می آورید. احترام اولیه جزو بایدها است و باید وجود داشته باشد ولی با صرف زمان و تلاش می توانید رابطه بهتری با کودک ناتنی برقرار کنید.
برای حفظ نظم و اقتدارتان از همسرتان کمک بگیرید که والد تنی است. در مورد قوانین انضباطی تصمیم بگیرید و بعد با کودک مطرح کنید. هیچوقت جلوی کودک در مورد قوانین بحث نکنید. هیچ وقت با کودک در مقابل همسرتان باند نشوید و قوانین را دور نزنید. اگرچه این کار در کوتاه مدت باعث اصلاح رابطه شما و کودک می شود، در دراز مدت نقش والدی شما را از بین می برد و نمی توانید در جاهای دیگر بر قوانین تاکید کنید. گاهی ممکن است با صحبت کردن بهتر از رفتار مقتدرانه بتوانید کودک را منضبط کنید، در این موارد گوش شنوای او باشید و به حرف های کودک گوش دهید و با او صحبت کنید ولی نگذارید در مورد هیچ کدام از والدین بدگویی کند.
بدانید که کودک ناتنی شما را امتحان خواهد کرد. انتظار عمل گرا بودن کودک ناتنی را داشته باشید. کودک چه با والد تنی و چه ناتنی خود مراحل آزمودن و عقب راندن مرزهای جدید را دارد. کودکان شما را امتحان می کنند تا بدانند چقدر بر شما کنترل دارند. این را به معنای تنفر کودک ناتنی از خود و بد بودن رابطه خودتان با او ندانید. به رابطه صادقانه با کودک ادامه دهید و روش هایی برای تعامل مثبت با او پیدا کنید تا ارتباطتان روز به روز بهتر شود.
همه چیزرا به خودتان ربط ندهید. کودک ناتنی در حال مواجهه با احساسات خودش در مورد از دست دادن یکی از والدین، خشم، گیجی، نارضایتی از طلاق/فوت یا ازدواج مجدد است. راحت ترین کار این است که سوء رفتارهای کودک را به عنوان حمله مستقیم به خودتان در نظر بگیرید ولی بخاطر داشته باشید که او به فضا و زمان کافی برای فراوری تغییرات رخ داده در زندگی اش نیاز دارد. حتی کودکان تنی هم گاه به والدین خود جمله " از تو متنفرم!" را می گویند. کودکان مسئول دوست داشتن و کنار آمدن با والد ناتنی خود نیستند، این مسئولیت فرد بزرگسال است که بتواند با کودک رابطه خوبی برقرار کند. حتی در صورت سوء رفتار و بی احترامی هم احساس آرامش و بلوغ فکری خودتان را حفظ کنید.
به رفتارهای خوب پاداش بدهید و آنها را تشویق کنید. در مورد کودکان ناتنی پذیرا و مثبت نگر باشید. شما می توانید به زمانی اشاره کنید که کار درستی انجام داده است یا با خریدن یک کیک سورپرایزش کنید. محققان توصیه می کنند که به جای انضباط وسخت گیری در مورد رفتارهای بد، بر روی رفتارها، گرایش ها و تعاملات مطلوب تمرکز کنید. والدین تنی ازطفولیت زمان کافی برای ایجاد رابطه مثبت و احساسات پدرانه/مادرانه را دارند. والد ناتنی معمولا زمانی وارد خانواده می شود که کودک به اندازه کافی بزرگ شده است تا رفتار نامناسب از خود نشان دهد و در اکثر موارد شانس وارد شدن به رابطه عاطفی و لذت بردن از ارتباط با والد ناتنی را از دست می دهد. حال اگر به این ارتباط عاطفی مثل یک حساب بانکی نگاه کنیم، والدین ناتنی که به انضباط و سخت گیری روی می آورند، قبل از ایجاد یک دامنه امنیت و راحتی، از حساب خارج شده اند. محققان توصیه می کنند که به جای سخت گیری به تعریف و تمجید روی آورید و به کارهای درستی که کودک انجام می دهد، جایزه بدهید.
در بحث های کودک با همسرتان وارد نشوید. اگر می خواهید ارتباط خودتان با کودک و همسرتان را حفظ کنید، در بحث های آنها وارد نشوید و بگذارید خودشان مشکلات خودشان را حل کنند. بجز در مواردی که ارتباط خوبی بین والد ناتنی و کودک وجود دارد، وارد شدن والد ناتنی در بحث های کودک و والد تنی باعث خواهد شد که کودک تصور کند، او می خواهد در کارهایشان دخالت کند. این باعث می شود کودک از والد ناتنی دلخور شود. حتی اگر ارتباط خوبی با کودک داشته باشید و هدفتان از ورود به بحث خیرخواهانه باشد، ورود شما به بحث آنها باعث می شود که نتوانند حل کردن مشکلاتشان را یاد بگیرند و این بر زندگی شما تاثیر منفی خواهد داشت. در مورد مادران ناتنی وقتی همه کارهای منزل و کودک را انجام می دهند، این حس در همسرشان ایجاد می شود که از پس کارهای کودک و مدیریت منزل بر نمی آیند. این حس باعث خراب شدن ارتباط زناشویی آنها خواهد شد.
از همسرتان حمایت کنید و اگر از شما سوالی پرسید به او بازخورد بدهید. اگر او برای کمک به سراغتان نیامد، بدانید که خودش از پس کارها برمی آید.
با خواسته های همسر سابق (والد غایب) مخالفت نکنید. اگر مادر واقعی کودک رنگ کردن موهایش را ممنوع کرده، از پوشیدن تی شرت های نیمه برهنه یا قرار عاشقانه قبل از 16 سالگی خودداری می کند، شما نباید با این تصمیمات مخالفت کنید. اگرچه همسرتان دیگر با مادر فرزندش زندگی نمی کند ولی این موضوع مادر بودن را ازآن زن نمی گیرد.
بدانید همسرتان باید با همسر سابق (والد غایب) در مورد موضوعات تربیتی کودک صحبت کند. هرچه شما حمایت کننده باشید و بیشتر درک کنید، خانواده راحت تر به نتیجه می رسد. اگر در مورد سلامت، انضباط و امنیت کودک به علت رفتارهای همسر سابق (والد غایب) نگران هستید، به همسرتان بگویید. اگر قوانینی را که همسر سابق (والد غایب) برای کودک وضع کرده است دوست ندارید، خودتان را کنار بکشید و بدانید که شما نباید همه چیز را کنترل کنید.
در بحث های تربیتی همسرتان با همسر سابق (والد غایب) وارد نشوید. معمولا اگر دو والد در مورد تربیت فرزند و سایر موضوعات بخصوص در سال های اول با هم صحبت کنند، عملکرد بهتری خواهند داشت. شاید به نظر شرکت در بحث های تربیتی کودک همسرتان با همسر سابقش (والد غایب) وسوسه کننده باشد، ولی اینکار را نکنید. همسرسابق مشارکت شما را قبول نمی کند و اگر شما ناخواسته توصیه هایی بکنید احساس می کند که با همسرش بر علیه کودک باند تشکیل داده اید. همسران قبلی که هنوز ناراحت از دست دادن رابطه شان هستند یا از طلاق آسیب دیده اند، برای شما و همسرتان دردسرهای زیادی ایجاد می کنند. پس از ورود به بحث های آنها خودداری کنید. اگر همسر سابق (والد غایب) همسرتان مایل بود که شما هم در این جلسات شرکت داشته باشید، و همسرتان هم مخالف نبود، در جلسه تربیتی آنها شرکت کنید.
فقط به صورت خصوصی و با همسرتان در مورد اصول تربیتی کودک و کارهای او صحبت کنید. تلاش خود را بر ساختن رابطه مثبت با همسر سابق (والد غایب) متمرکز کنید. در این صورت تعاملات و نظرات شما هم مورد پذیرش او قرار می گیرد.
ارتباط شما با همسر سابق (والد غایب) بر ارتباط شما و کودک تاثیر مستقیم دارد، سعی کنید با رفتاری متمدنانه رابطه خوبی با او تشکیل دهید. شاید انجام دادن این کار به سادگی گفتن آن نباشد، چون معمولا والد ناتنی با واکنش های خصمانه همسر سابق (والد غایب) روبرو می شود. بهترین کار در این مواقع حفظ آرامش تا حد ممکن است. هیچ وقت جلوی کودک از همسر سابق (والد غایب) بدگویی نکنید. مهم نیست که چه رفتاری داشته است. بدگویی شما فقط کودک را تحت فشار قرار می دهد، چون مجبور می شود بین والدین خودش یکی را انتخاب کند و این باعث تخریب رابطه شما و کودک خواهد شد.
همسر سابق (والد غایب) همسرتان به زمان بیشتری برای سازگاری با شما بعنوان والد ناتنی نیاز دارد. زمانی این اتفاق راحت تر می افتد که شما زیاد با هم برخورد نداشته باشید.
در طی زمان شما با همسر سابق (والد غایب) همسرتان بیشتر آشنا خواهید شد و به حدی راحت می شوید که رخدادهایی مثل تولد کودک و فارغ التحصیلی اش را با هم شریک شوید.

نسبت به همسر سابق (والد غایب) بددهنی نکنید. بد صحبت کردن در مورد همسر سابق (والد غایب) حتی توسط خود کودک، ممنوع است. والدین ناتنی باید با همدلی و مهربانی به کلام کودک گوش کنند ولی والد را به کودک نفروشند و اجازه ندهند کودک در مورد والد خود بد صحبت کند. به هرحال 50% کودک از آن فرد بوجود آمده است و کودک بدگویی را نوعی توهین به DNA خود تلقی می کند.
کودکان در اثر مواجهه با درگیری های دائمی و پیامهای مکرر منفی که آنها را در وسط درگیری قرار می دهد، تخریب می شوند.
اگر همسرتان و کودک ناتنی نیاز داشتند، به صحبت هایشان گوش کنید ولی در بددهنی با آنها همراه نشوید. در صورت امکان با کمک به همسرتان و همسر سابقش به حل مشکلات کمک کنید. شما می تواند حامی بزرگی برای همسر و کودک ناتنی تان باشید، فقط باید اهداف خود را بدانید و در هر بحثی وارد نشوید.
برای اینکه همیشه در مقام اول توجه باشید، به همسرتان فشار نیاورید. توجه به نیازهای کودک ناتنی و هم صحبتی با همسر سابقش را تهدیدی برای ازدواج خود ندانید. کودکان همیشه از این می ترسند که عشق والد به همسر جدید به معنای محبت کمتر به آنها باشد. این ترس باعث می شود که کودکان با خشم و نارضایتی رفتار کنند. اگر والد ناتنی نیازهای کودک به ارتباط عمیق با والد بیولوژیک خود را درک نکند، مشکلات خانواده و ازدواج افزایش می یابد.
اهمیت رابطه قوی والد فرزندی را درک کنید، و بدانید که ارتباط آنها تضعیف کننده ارتباط شما با همسرتان نیست. حسادت به کودک ناتنی بر ازدواج شما تاثیر خواهد داشت. چون والدین رابطه عمیقی با فرزندشان دارند، از آنها در مقابل هرگونه آسیبی محافظت می کنند. احساس آسیب رساندن به کودک و مشکلات بین کودک و والد ناتنی می تواند به سادگی باعث تضعیف ازدواج شود. ارتباط مثبت والد ناتنی با کودک برای موفقیت خانواده جدید ضروری است.
مهمترین و اولین گام در ایجاد یک خانواده همگون و موفق، ارتباط خوب شما با کودک ناتنی است. ممکن است کودک ناتنی نوزاد یا بزرگسال باشد، در هر مورد کارهایی که باید برای ایجاد ارتباط انجام دهید متفاوت خواهد بود.
به مراقبت روزانه کودک کمک کنید. در مورد نوزادان می توانید در تعویض پوشک، غذا دادن یا بیدار شدن شبانه کمک کنید. در مورد کودکان بزرگتر کمک به تکالیف کودک، رساندن به مدرسه، در تماس بودن با معلم مدرسه و ... از جمله این کارها است.
با کودک بازی کنید. بازی های جذاب را شروع کنید، بیست سوالی و پانتومیم از جمله بازی هایی است که بچه ها دوست دارند.
روی یک فعالیت مشترک متمرکز شوید. پخت کیک و نان، خرید رفتن، باغبانی به کمک همدیگر می تواند مهارت های کودک ناتنی تان را افزایش دهد و در عین حال به ایجاد رابطه شما و او کمک می کند. اسکیت کردن، بولینگ، فوتبال، والیبال، قائم باشک و وسطی می تواند به ایجاد ارتباط شما با هم کمک کند. اگر در این بازی ها کمی دست و پا چلفتی بازی در آورید، یخ ارتباطی تان سریعتر می شکند.
اگر کودک ناتنی با شما خصومت آمیز رفتار می کند، شاید صحبت کردن در مورد والد غایب یا دوست بودن با کودک به جای والد بودن بتواند به اصلاح ارتباط کمک کند. مهم نیست که احساس او تا چه حد خصمانه است، از ادامه دادن اصلاح ارتباط خودتان با او ناامید نشوید. با همسرتان صحبت کنید تا در اصلاح این ارتباط به شما کمک کند.
مراقب خودتان باشید
به مراقبت از خودتان اهمیت بدهید. برای کارهایی که به شما احساس خوبی می دهند، وقت بگذارید، برای مثال ورزش کنید، خوب غذا بخورید، با دوستانتان تعامل کنید، علاقمندی ها و سرگرمی های خاص خودتان را داشته باشید.

تو پدر/مادر من نیستی

سعی نکنید جای پدر/مادر اصلی را بگیرید. مهم نیست که ازدواج شما به علت فوت والد قبلی باشد یا طلاق او، شما در هیچ شرایطی جای والد اصلی غایب را نمی توانید بگیرید و بهتر است تلاش نکنید که جای او را بگیرید. این کودکان بچه های شما نیستند. مهم نیست که والد غایب چه کارهایی انجام داده است، به نیازهای کودک برای دوست داشتن والد غایب احترام بگذارید. همین حالت در مورد پدر/مادر خوانده شدن برای یک کودک هم اهمیت دارد. به اصرار او را وادار نکنید که شما را پدر/مادر صدا کند.
در عوض با خودتان و کودک صادق باشید. یک والد ناتنی می تواند فردی دوست داشتنی و قابل احترام برای کودک شود، ولی نمی تواند خانواده اصلی را دوباره شکل دهد. کودک ناتنی می تواند بدون استفاده از کلمات پدر/مادر هم احساس علاقه و احترام نسبت به شما داشته باشد. اگر کودک با خواسته خودش از این عناوین استفاده کرد، قدردان او باشید.
امیدواریم این مطلب برای خانواده ها مفید بوده باشد. در صورتیکه افرادی را می شناسید که خواندن این مطلب به آنها می کند، لطفا آنها را با ما آشنا کنید.
گردآوری و ترجمه: ملیحه زاهدی راد
نظارت و تدوین: دکتر سیروس جهانگیری